1. Wprowadzenie do automatycznych testów UI w środowisku WordPress na przykładzie Playwright

W obszarze testowania interfejsu użytkownika w WordPress, szczególnie w zaawansowanych i skalowalnych środowiskach, kluczowe jest nie tylko tworzenie testów, lecz przede wszystkim ich optymalizacja i stabilność. Automatyzacja z użyciem narzędzia Playwright pozwala na precyzyjne odwzorowanie użytkownika i eliminację błędów, które mogą pojawiać się w dynamicznych elementach panelu administracyjnego czy front-endu. Odnośnie do szerokiego kontekstu, warto odwiedzić szczegółowy opis strategii automatyzacji w Tier 2: {tier2_anchor}.

2. Metodologia planowania i przygotowania środowiska testowego

a) Analiza wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych

Pierwszym krokiem jest szczegółowa analiza celów testów UI: czy skupiamy się na funkcjach użytkownika (rejestracja, logowanie, publikacja treści), czy na niefunkcjonalnych aspektach, takich jak wydajność, czas ładowania czy odporność na błędy. Wymaga to stworzenia dokumentacji scenariuszy i kryteriów akceptacji, które będą podstawą do automatyzacji.

b) Konfiguracja środowiska testowego

W praktyce oznacza to przygotowanie lokalnego serwera, wirtualnej maszyny lub kontenera Docker z predefiniowaną konfiguracją WordPress. Zaleca się użycie obrazów Docker, np. wordpress:latest, z odtworzalnymi bazami danych (np. MariaDB) oraz automatycznym odtwarzaniem danych testowych. Przygotuj skrypt automatyzujący tworzenie środowiska, obejmujący instalację potrzebnych wtyczek, motywów i wstępnych danych.

c) Integracja Playwright z systemem CI/CD

Wdrożenie testów w pipeline’ach CI/CD wymaga skonfigurowania działań na platformach takich jak GitHub Actions czy GitLab CI. Kluczowe jest przygotowanie pliku konfiguracyjnego, np. .github/workflows/playwright.yml, zawierającego kroki: klonowania repozytorium, uruchomienia środowiska testowego, instalacji zależności (np. Node.js, Playwright), a następnie wywołania testów. Zaleca się wykorzystywanie agentów z dostępem do przeglądarek Chrome, Firefox i WebKit, dla pełnej kompatybilności.

d) Tworzenie odtwarzalnych danych i konfiguracji

Przygotuj skrypty SQL lub API do odtwarzania bazy danych na początku każdego testu, zapewniając tym samym spójne środowisko. Dobrą praktyką jest stosowanie fixture’ów, czyli zestawów danych testowych, które można wielokrotnie załadować. Automatyzacja tego procesu zapewni powtarzalność wyników i eliminuje kolizje między testami.

e) Struktura repozytorium i konfiguracja Playwright

Zalecane jest rozdzielenie kodu testowego na katalogi: tests/ dla skryptów, fixtures/ dla danych i konfiguracji, oraz pages/ dla reprezentacji stron. Konfigurację Playwright umieść w pliku playwright.config.ts, gdzie zdefiniujesz ustawienia globalne, takie jak adres URL, timeouty, czy obsługę różnych przeglądarek.

3. Projektowanie i implementacja testów UI – szczegółowe kroki

a) Definiowanie scenariuszy testowych w kontekście WordPress

Przykład: test rejestracji nowego użytkownika. Scenariusz obejmuje odwiedzenie strony rejestracji, wypełnienie formularza, zatwierdzenie i weryfikację, czy użytkownik poprawnie został dodany do bazy. Podobnie można opracować testy dla dodawania treści, edycji wpisów, czy obsługi koszyka w e-commerce na WordPress.

b) Tworzenie skryptów Playwright krok po kroku

Przykład implementacji testu rejestracji:

import { test, expect } from '@playwright/test';

test('Rejestracja nowego użytkownika', async ({ page }) => {
  await page.goto('https://twojsklep.pl/wp-login.php?action=register');
  
  await page.fill('input#user_login', 'nowyuzytkownik');
  await page.fill('input#user_email', 'nowyuzytkownik@domena.pl');
  await page.fill('input#user_pass', 'BezpieczneHaslo123!');
  await page.click('button#wp-submit');
  
  // Oczekiwanie na potwierdzenie rejestracji lub przekierowanie
  await expect(page).toHaveURL(/.*wp-login\.php/);
  await expect(page.locator('text=Rejestracja zakończona')).toBeVisible();
});

Ważne jest, aby wykorzystywać funkcje oczekiwania expect() do weryfikacji końcowego stanu, co zapewni stabilność testów przy elementach dynamicznych.

c) Użycie selektorów CSS, XPath i dedykowanych funkcji

W praktyce, wybór odpowiednich selektorów to klucz do stabilności testów. Zaleca się korzystanie z unikalnych atrybutów id lub data-test, które można dodawać do szablonów WordPress. Przykład:

await page.click('button[data-test="submit-registration"]');

W przypadku konieczności korzystania z XPath, należy pamiętać o stosowaniu funkcji page.locator() z odpowiednią składnią, np. page.locator('//button[text()="Zarejestruj się"]').

d) Automatyzacja obsługi dynamicznych treści i AJAX

W przypadku WordPress, elementy często pojawiają się po asynchronicznych żądaniach AJAX. W takich sytuacjach konieczne jest zastosowanie funkcji waitForSelector() lub waitForResponse(). Przykład:

await page.waitForResponse(response => response.url().includes('/wp-admin/admin-ajax.php') && response.status() === 200);

Dzięki temu zapewniamy, że element, na którym dokonujemy akcji, pojawi się na stronie dopiero po zakończeniu odpowiednich żądań AJAX, co minimalizuje ryzyko fałszywych negatywów.

e) Implementacja parametrów i danych wejściowych

Dla testów z wieloma scenariuszami warto stosować funkcje parametrów, które umożliwią wielokrotne uruchomienie tego samego schematu z różnymi danymi. Przykład w TypeScript:

function testRejestracji(uzytkownik: string, email: string, haslo: string) {
  test(`Rejestracja użytkownika: ${uzytkownik}`, async ({ page }) => {
    await page.goto('https://twojsklep.pl/wp-login.php?action=register');
    await page.fill('input#user_login', uzytkownik);
    await page.fill('input#user_email', email);
    await page.fill('input#user_pass', haslo);
    await page.click('button#wp-submit');
    await expect(page).toHaveURL(/.*wp-login\.php/);
  });
}

testRejestracji('test1', 'test1@domena.pl', 'HasloTest123!');
testRejestracji('test2', 'test2@domena.pl', 'HasloTest456!');

4. Optymalizacja i zaawansowane techniki pisania testów UI w Playwright

a) Wykorzystanie funkcji asynchronicznych i oczekiwania na zdarzenia

W Playwright, kluczowe jest stosowanie funkcji async/await wraz z odpowiednimi oczekiwaniami, np. waitForSelector() lub expect().toBeVisible(). Użycie tych funkcji w odpowiednich miejscach pozwala na uniknięcie problemów z asynchronicznością i zapewnia, że testy będą stabilne nawet przy dużym obciążeniu lub wolnym połączeniu sieciowym.

b) Strategia rozwiązywania problemów z czasem ładowania

Uwaga: Kluczem jest dynamiczne dostosowywanie timeoutów i korzystanie z funkcji oczekujących na konkretne warunki, zamiast ustalonych sztywnych limitów czasu. To minimalizuje ryzyko fałszywych pozytywów wynikających z zbyt krótkiego czasu oczekiwania.

c) Modularne podejście do kodu testowego

Podziel skrypty na funkcje pomocnicze, klasy lub moduły, które będą obsługiwały powtarzalne czynności, np. zalogowanie użytkownika, zamknięcie sesji, czy oczekiwanie na element. Przykład funkcji logowania:

async function loginUser(page, login, haslo) {
  await page.goto('https://twojsklep.pl/wp-login.php');
  await page.fill('input#user_login', login);
  await page.fill('input#user_pass', haslo);
  await page.click('button#wp-submit');
  await expect(page).toHaveURL(/.*dashboard/);
}

d) Zarządzanie sesjami użytkowników i uwierzytelnianiem

W testach zalogowanego użytkownika warto stosować funkcje zarządzania sesją, np. zapis sesji do pliku, co pozwoli na jej szybkie odtwarzanie w kolejnych testach. Można też korzystać z API WordPress do tworzenia użytkowników i nadawania uprawnień, aby testy odzwierciedlały rzeczywiste scenariusze.

e) Techniki debugowania i logowania błędów

Zaleca się włączenie szczegółowego logowania w Playwright, np. za pomocą console.log() oraz zapis sesji i screenshotów przy awarii. Przykład: